Op weg naar Saigon

 Vanmorgen een heerlijke relaxte morgen. Om 06.30 uur sprongen we in het zwembad. Het was al 30 graden  en er was nog helemaal  niemand.

De werknemers waren de planten aan het sproeien.  De ligstoelen werden gevuld met kussen. De eerste handoeken lagen al op de stoelen van gasten die dit plekje dus al reserveerde. Dit vindt ik zo vreselijk. Ik ben in staat om de handoeken eraf te smijten. Maar wij hebben geen stoel nodig, we willen alleen  een frisse duik. Hierna genieten van een uistekend ontbijt. Vervolgens maakten we een strandwandeling. De zee bracht heerlijke verkoeling.

Op het strand zagen we hele grote soort manden. We hadden geen idee waar dit voor was. We vroegen het aan een paar vissers.

De bootmand is terug te traceren  naar het Franse koloniale  tijdperk. De Fransen in Vietnam begonnen met het invoeren van verschillende  belastingen, inclusief  een belasting op het bezit van een boot. De meeste arme Vietamese  vissers die  voor hun levensonderhoud afhankelijk waren van boten, konden zich niet veroorloven om deze beladtingen te betalen, dus bedachten ze een nieuw type boot; de

Thung Chai.

Geweven van bamboe maakten men een kleine ronde boot. De vissers die dit bouwden, zeiden dat dit helemaal geen boot was. Men vertelde dat dit manden waren. Op deze manier konden ze de belasting ontlopen.

Een mooi verhaal om Hoi An mee af te sluiten. Na nog even genoten te hebben van het uitzicht,stond de chaffeur  alweer klaar om ons naar het treinstation te brengen. Vanaf het hotel is het een uur rijden naar het treinstation in Da Nang.

We hebben een slaap coupé die we met 2 andere reizigers moeten delen. Hahaha wat een toestand om met zijn vieren hier een plekje te vinden. Gelukkig slapen wij beneden. Schuiven met de tassen en koffers zodat we alle vier kunnen zitten.Die twee meiden die bij ons slapen zitten dubbelgevouwen op het bovenbed. Naruurlijk geven we aan, indien ze niet prettig zitten ook naast ons kunnen zitten. We lachen en hebben veel lol. We krijgen wat schoenen en wat tassen. Ze kunnen nu op het bovenbed iets meer bewegen. We moeten in deze trein slapen. Dat wordt beslist geen pretje. Er is geen wasgelegenheid en het toilette moet je delen met alle mensen uit de trein. Dat wordt in mijn broek plassen of het heel lang ophouden. Rond een uur of vijf kwam de medewerkster vragen of we een diner wilde. Daar het personeel in de trein totaal geen engels spreekt, krijgen we geen antwoorden. En dus ook niets te eten. We kopen paar een pak chips en een fles water. Ach een dagje op ratsoen kan ook geen kwaad. Dus dat wordt smullen vanavond. Morgen komen we aan in Ho Ching Ming City.

( Saigon). We zullen morgen wel gebroken zijn maar dat kan de pret niet deren.Het is zo'n  vreselijke gave vakantie.  Geen dag is hetzelde, het wordt steeds warmer, en we vinden het nog steeds geweldig. Dus op naar Ho Ching Ming City.

Vanmorgen vroeg kwamen 0m 6.30 uur aan. Heerlijk de trein uit. Ik voel me net een blok beton. Lachend staat de medewerker van het reisbureau klaar met een hele grote bus om naar het hotel te brengen.

 We mogen gelijk aanschuiven aan het ontbijt. Onze kamer is nog niet klaar maar we mogen lekker even douchen in de sauna. Goh wat voel je dan een ander mens. We zitten nu op het dakterras, genieten van een kopje koffie. 09.30 uur worden we gehaald voor een stadstour Saigon. We hebben er helemaal zin in.